We hebben het onderwerp HTTP behandeld, hoe het werkt en waarvoor het wordt gebruikt, maar in moderne browsers valt een voorvoegsel aan het begin van elke link op: HTTPS.

Het belangrijkste verschil tussen deze protocollen is dat één een 'S' aan het einde heeft, wat staat voor 'Secure'. Dit betekent dat HTTPS meer beveiliging biedt.

Voorheen gebruikten alle websites HTTP, dat geen veilige verbinding bood en gegevens in een onversleutelde vorm verzond. Dit maakte ze kwetsbaar, omdat de gegevens konden worden onderschept en gelezen voordat de bedoelde informatie de ontvanger bereikte.

Later werd HTTPS ontwikkeld, dat een extra beveiligingslaag toevoegt door gegevens te versleutelen met behulp van SSL/TLS (Secure Sockets Layer / Transport Layer Security), protocollen die je informatie beschermen tijdens het verzenden via het internet.

In eenvoudige bewoordingen creëert SSL/TLS een veilige verbinding tussen je computer en de website die je bezoekt. Dit helpt om je gegevens te beschermen tegen onderschepping of wijziging door anderen, waardoor HTTPS de standaard is geworden voor online beveiliging.

Praktijkvoorbeeld

Stel je voor dat je een brief verstuurt via de gewone post. Als je HTTP gebruikt, is het alsof je een ansichtkaart verstuurt: iedereen die deze onderweg onderschept of ziet, kan lezen wat erop staat. Alle informatie is zichtbaar en toegankelijk voor iedereen.

Gebruik je echter HTTPS, dan is het vergelijkbaar met het versturen van een brief in een verzegelde envelop met manipulatiebestendige bescherming. Alleen de afzender en de ontvanger weten wat erin zit, en als iemand onderweg probeert te knutselen aan de envelop, is dat direct zichtbaar, waardoor de informatie veilig blijft.

Hoe werkt HTTPS?

Het HTTPS-protocol omvat een proces waarbij, na het tot stand brengen van een verbinding, de client en de server overeenkomen om een tijdelijke sleutel te gebruiken om berichten te versleutelen en te ontsleutelen.

De kern ligt in het gebruik van een sleutelpaar: één sleutel wordt gebruikt voor het versleutelen van berichten (publieke sleutel), terwijl de andere wordt gebruikt voor het ontsleutelen ervan (privésleutel).

Beide sleutels behoren tot dezelfde partij, in dit geval de server. De privésleutel wordt geheim gehouden, terwijl de publieke sleutel vrijelijk kan worden gedeeld met clients. De clients gebruiken deze publieke sleutel om berichten te versleutelen, die vervolgens naar de server worden gestuurd.

In deze opzet stuurt de client informatie naar de server die is versleuteld met de publieke sleutel. De server bezit de privésleutel, waarmee deze informatie kan worden ontsleuteld en de gegevens kunnen worden opgehaald.

Zelfs als iemand het verkeer onderschept en deze informatie verkrijgt, kan diegene er niets mee doen omdat het versleuteld is. Om het te ontsleutelen is de privésleutel nodig, die op de server is opgeslagen en met niemand is gedeeld.